Bir Ayet, Bir Hadis

.: Bir Ayet :.	.: Bir Hadis :.
“Bu dünya hayatı ancak bir eğlence ve oyundan ibarettir. Ahiret yurduna gelince, işte gerçek hayat odur. Keşke bilselerdi!” Ankebut, 29/64	“Hasedden kaçının. Çünkü o, ateşin odunu yakıp tükettiği gibi bütün hayırları yer tüketir.” Ebu Dâvud

ALLAH (c.c) 3 şekilde cevap verir:

1) Evet der ve istediğini verir.
2) Hayır der ve daha iyisini verir. .
3) Bekle der ve en iyisini verir. . .
‘ Dua ve Sabır ‘

Bir peygamber duâsı ;

 

 

 

 

 

 

“Allah’ım merhametsizleri bize musallat etme… ”
– Tirmizi, Daâvât, 79

islam’da kadın kocasına nasıl davranmalı

Saliha.bir kadın, önce evinin kadını olmalı. Kocasına, akrabalarına, komşularına karşı daima saygılı ve uyumlu bir kişilik sergilemelidir.

Tutumlu olmalı, zira Allah (c.c.) israf edenleri sevmez. Evde herşeyi dikkatli ve itina ile kullanmalı. En ufak ve değersizmiş gibi görülen her şeyi değerlendirmesini ve yerinde kullanmasını bilmeli. Zenginde olsa, her şeyi bolca alabilecek imkanlarada sahip bulunsa bile, daima her varlığın bir yokluğu bulunabileceğini ve aç-yoksul insanların varlığını düşünmeli, her şeyi iktisatlı kullanmalı. Az masrafla güzel ve leziz yemekler pişirmesini bilmeli. Her konuda kocasına yardımcı olmalı, ona lüzumsuz masraf yaptırmamalı, kocasının malını ve servetini çar-çur etmemelidir.

Özellikle misafir geldiği zamanlarda mutfak sanatını iyi kullanmalı; kendi akrabaları ve dostları geldiğinde nasıl davranıyorsa, kocasının akrabalarına karşı da daima en güzel ikramı yapmaya gayret etmeli. Misafirin gelmesinden dolayı kocasına eziyet etmemeli, severek hizmet etmelidir

Kadın hareketli ve eli çabuk olmalı, uyuşuk, mıymıntı olmamalı. Kocasının olmadığı saatlerde çabucak işlerini bitirip kendisine zaman ayırmalı. Kocası işten gelmeden ona en güzel şekilde süslenip hazırlanmalı, o gelince lüzumsuz başka şeylerle oyalanmdyıp, eşi ile hoşca vakit geçirmeli. Özellikle yeni evlilik aylarında, çocukları çoğalmadan böyle yaparak, kocasını eve iyice bağlamasını bilmeli, kocasının kalbine girmelidir.

Kadın cilveli, tatlı dilli, güler yüzlü olmalıdır. Eve gelen eşine sevimli bakışlarıyla, güzel davranışlarıyla onun yorgunluğunu unutturmalıdır. Bir kadın kadınlık sanatını iyi kullanmazsa, eşini evinden soğutabilir. Inatçılık kötüdür ama, kadınlarda daha da kötüdür. İnatçılık yüzünden nice yuvalar, bir hiç uğruna yıkılıp git mıştir. Geride ise annesiz-babasız çocuklar üzüntü ve gözyaşı, hatta bazen de kan bırakdığı olmuştur. Onun için kadın uysal olmalı, kocasıyla ve çevresiyle kolayca uyum sağlamalıdır. 0 zaman değeri anar, yuvada huzur ve mutluluk hakim olur.

Fakat bunun yanı sıra, her türlü zorlukları yenme hususunda ise azimli olmalıdır. Gelen bela ve musibetlere karşı kocasına daima destek vermelidir. Nankörlük etmemeli; varlık anında yanında olup, fakirlik ve sıkıntı anında eşini yalnız bırakmamalıdır.

Eşinden daima helal rızık istemelidir. Luzumsuz ve israf olan, eşinin maddi gücünün yetmediği şeyleri istememelidir. Çocuklarını daima helal ve hayırlı rızıkla yetiştirmeyi şiar edinmelidiv Zira ecdadımız; “Yuvayı dişi kuş yapar.” sözünü boşuna söylememişlerdir. Çocuklarının hem annesi ve hem de eğiticisi olmalıdır. Onları sürekli azarlayan, döven ve babalarına şikayet eden biri olmamalıdır. Bilhassa onları seven, eğiten, sabırla onlarla arkadaş gibi oynayan bir mürebbiye olmalıdır.

Kadın evinde, özellikle de kocasının yanında ne kadar hareketli ise, sokakta bunun aksine ağırbaşlı, onurlu, ciddi ve hanımefendi olmalıdır. Haya ve edebini hiçbir zaman kaybetmemelidir; Hayasız kadınlardan daima uzak durmalıdır. Yanlış düşünceye sebeb olacak mekanlardan uzak durmalıdır. Yürümesinde, konuşmasında, bakışlarında, alışveriş ve bütün davranışlarında çok ciddi olmalıdır. Hele yürürken kadınlık belirtilerini tamamen gizlemeye çalışmalıdır. Zira Cenab-ı Hakk Nur Suresi 31. ayette; “Kadınlar ziynetlerinin bilinmemesi ve erkeklerin dikkatlerini üzerlerine çekmemeleri için ayaklannı yere sert vurarak çalımlı ve hareketli yürümesinler.” buyurmuştur. Ozetlersek; Kadın evinde dişiliğini ve güzelliğini, dışarıda ise kişiliğini sergilemelidir.

 

Alıntı

*Kişiliğini korumak için şunlara dikkat et:

 

Ey oğul!

1. Saçını sakalını tarayıp öyle sokağa çık.

2. Beyaz kılları koparmaya kalkma.

3. Lüzumundan fazla güzel kokulu şeyler sürünme.

4. Bir ihtiyacını dile getirirken üzerinde ısrarla durma.

5. Birtakım arzularının yerine gelmesi için küçülme.

6. Servetinin tam listesini, mevcut paranın tam rakamım çoluk çocuğuna verme. Çünkü bunlar onu az görecek olurlarsa kendilerini zayıf sanarlar. Çok görecek olurlarsa da, yaşayışlarında değişiklik yapmak isterler. Onları hırpalamadan belli ölçüde idare etmeye çalış.

[İmam-ı Gazali hazretleri rahmetullahi aleyh]

”Harâbât ehlini hor görme sakın.”

 

Delinin biri camiye girer, belli ki namaz kılacak.
Ama oturmaz, meraklı ve şaşkın gözlerle etrafı süzer-dolanır..
Bir oraya, bir buraya her köşeye dikkatlice bakar ve hızla çıkar gider..
Az sonra sırtında bağlanmış odunlarla tekrar gelir camiye ve tam namaza başlamak üzere olan cemaatle birlikte saf tutar..
Ama sırtındaki odunlarla güç bela bitirir namazını.

Eğilip kalktıkça yere düşen odunlar, çıkardığı ses vs. derken, tabii cemaat de rahatsız olmuştur bu durumdan..

Nihayet biter namaz, bitmesine ama her kafadan bir ses çıkar..
Herkes kıpırdanmaya, adama söylenmeye başlamıştır bile..
İmama kadar ulaşır sesler, hafiften tartışmalar..

İmam aynı mahalleden, bilir az çok garibin halini, şefkatle yaklaşır delinin yanına ve der ki:

“Oğlum böyle namaz mı olur, sırtında odunlarla, sen ne yaptın?
Hem kendini hem de çevreni rahatsız ettin bak, bir daha namaz kılmaya yüksüz gel olur mu?”

Bunu duyan deli melül-mahzun, ama manalı bir bakışla sorar

“Âdetiniz böyle değil mi?”

“Ne âdeti?!” der Hoca..

Cemaat da toplanmış, merak ve şaşkınlıkla olayı izlemektedir o sıra..

Der ki deli bu kez:

“Hocam ben namaz kılmak için girdim camiye, şöyle kendime uygun bir yer ararken içeridekilere baktım, gördüm ki herkesin sırtında bir şeyler var. Zannettim ki adet böyledir, ben de şu odunları yüklendim geldim işte, neden kızıyorsun? Kızacaksan herkese kız, tek bana değil!

Hoca şaşırır: “Benim sırtımda da mı var?” der..

“Evet” der deli, “Hepinizin sırtı yüklü!”..

Cemaatte ise hafiften “deli işte!” manasına,bıyık altından gülüşmeler başlamıştır..

Deli bu kez öne atılır ve tek tek cemaati işaret ederek, saf bir çocukça, heyecanla bağırır:

“Bak bunun sırtında mavi gözlü bir çocuk, bunda kocaman bir elma ağacı vardı..

Bunda kırık bir kapı, bunda bir tencere yemek, bunda kızarmış tavuk, şunun sırtında yeşil gözlü esmer bir hatun, bununkinde de yaşlı annesi vardı!..”

Sonra iki elini yanlarına salar başını sallar ve umutsuzca;

“ Boş yok, boş yok hiç!..diye tekrarlar.

O böyle söyleyince, herkes dehşet içinde şaşkınlıkla birbirinin yüzüne bakar!

Aynen doğrudur dedikleri çünkü;

Kimi doğacak çocuğunu düşünüyordur namazda,

kimi bahçesindeki meyve ağaçlarını, biri onaracağı kapıyı, diğeri lokantasında pişireceği yemeği..

Biri açtır aklında yiyeceği tavuk, birinin sırtında sevdiği kadın, diğerinde de bakıma muhtaç annesi vardır.

“Peki söyle bakalım bende ne vardı?” der, bu kez endişeyle Hoca..

O da der ki:
“Zaten en çok da sana şaştım hoca! Sırtında kocaman bir inek vardı!

Meğerse efendim, hocanın ineği hastaymış, “öldü mü ölecek mi?” diye düşünürmüş namazda…

“Harâbât ehlini hor görme sakın, defineye mâlik viraneler var.”
Bildirince bildiren, yüreği olan görüyor elbet..

 

Var bunda da bir hayır!

Zamanın birinde bir padişah varmış. Çocukluğundan beri yanından hiç ayırmadığı arkadaşını kendisine vezir yapmış. O arkadaşı, yaşadığı her şeye:
“-Var bunda da bir hayır!..” dermiş. Bir gün iki dost avlanmaya gitmişler. Vezir, tüfeği hazırlayıp padişaha veriyormuş. Kurşun geri tepip padişahın parmağını koparmış. Vezir, her zamanki gibi:
“-Var bunda da bir hayır!..” demiş.

Bu duruma çok sinirlenen padişah, onu zindana attırmış. O olaydan bir sene sonra, padişah adada yamyamlara esir olmuş. Onların inançlarına göre ise; bir uzvu eksik insanı yemek uğursuzlukmuş. Parmağı olmadığı için padişahı serbest bırakmışlar. Hatasını anlayan padişah, hemen zindana attırdığı vezirine gitmiş ve özür dilemiş. Arkadaşının cevabı yine her zamanki gibi:
“-Var bunda da bir hayır!” olmuş. Padişah:
“-Bir sene boşu boşuna zindanda yattın, bunda ne hayır olacak yahu?!” demiş.
Vezir:
“-Eğer zindanda olmasaydım, senin yanında olacaktım ve o zaman da yamyamlar beni yiyecekti.” diye cevap vermiş.
Rabbim, bizlere de şerlerdeki hayırları görmeyi nasip eylesin!

 

 

Peki, ne yapalım?

 

“Hz. Süleyman zamanında bir kuş, kanadını bir sofînin kırdığından şikâyet ile Hz. Süleyman’a gelmiş. Hz. Süleyman da o kuşun şikâyetçi olduğu sofîyi huzuruna getirtip sormuş:

— Bak, bu kuş senden şikâyetçi. Niye bu kuşun kanadını kırdın?

Sofî cevap vermiş:

— Sultanım, Allah bu mahlûkatı bizim emrimize musahhar kılmıştır. Ben bu kuşu avlamak istedim, önce kaçmadı. Yanına kadar gittim, yine kaçmadı. Ben de bana teslim olacağını düşünerek üzerine atladım. Tam yakalayacakken kaçmaya çalıştı. O esnada da kanadını incittim. Ona kaçması için fırsat verdim, fakat o bekledi. Adeta “Gel beni tut, ne istiyorsan yap,” dedi.

Bunun üzerine Hz. Süleyman kuşa hitaben demiş ki:

— Bak, bu adam da haklı. Sen niye kaçmadın? O sana sinsice yaklaşmamış. Neticede sen hakkını savunabilirdin. Şimdi kolum kanadım kırıldı diye şikâyet ediyorsun.

Kuş, Hz. Süleyman’a şöyle cevap vermiş:

— Efendim, ben onu sofî kıyafetinde gördüğüm için kaçmadım. Avcı olsaydı o zaman hemen kaçardım. Fakat bundan bana zarar gelmez diye öylece bekledim.

Hz. Süleyman bu savunmayı beğenmiş ve kuşu da haklı bulmuş. Kısasın yerine gelmesi için:

— Kuş haklı. Hemen bu sofînin kolunu kırın, diye emretmiş.

Kuş o anda:

— Efendim, böyle yapmayın! diye feryad etmeye başlamış.

— Ne yapayım?

diye sormuş Hz. Süleyman.

— Efendim, bunun kolunu kırarsanız, kolu iyileşince yine aynı şeyi yapmaya kalkar.

Bu söz üzerine Hz. Süleyman:

— Peki, ne yapalım? diye sormuş tekrar.

Kuş bu sefer şöyle cevap vermiş:

— Siz bunu sofî kıyafetinden, libasından sıyırın! Sıyırın ki benim gibi kuşlar aldanmasın!*

#dervisinfikri

Ey gözyaşı!

 

Ey gözlerin içinde saklanmış, çıkarken aktığı yerleri yakan gözyaşı.
Ey yanık yüreklerin ,yaralı kalplerin ,yaktıkça serinleten şifası.
Ey gözyaşı !
Secdelerin nuru,tevbelerin kabulu duaların imzası.

Olmasaydın bu gözler görürdü yine amma idrak edemezdi
Günahların ne matemini ne yası.
Ey gözbebeklerimin süsü ,hüznümün sevgilisi.Gözyaşı.

Senki mecnun çöllerini ıslatan, kurumuş topraklarda güller açtıran, senki hicretin sıcak Kumlarının üstünde eshaba, habibi resulüne, mağara arkadaşlarına yoldaşlık yapan.
Senki vahşilerin mızraklarında tevbelere dem tutan senki Bilal’lerin ezanlarından cihana yayılan.
Benimde gözlerime yoldaş olurmusun ey gözyaşı.
Biliyorum sen cennette olmayacaksın seni orda göremeyeceğiz banada bizede dünya İmtihanında yoldaş olmak ,cenneti görmemiz için dua edermisin ey gözyaşı.
Ak şimdi gözlerimden aka bildiğin kadar kimse silmesin seni .
Dökülsün günahlarım kirpiklerimden bir bir nefsim tutmasın seni.
Her bir günahımı çevir sevaplara girmek istiyorum cenneti alaya ey gözyaşım ak kimse tutmasın beni.
Aktıkça nurlandır gözlerimi cennet kuşlarını görmek istiyorum ak.
Aktıkça yak içerimi, bedenimi, kevserden içmek istiyorum ak.
O ki resuluhabibinin ellerinden ak pak………..(.. …………inşeAllah)
Karış şimdi abdest sularıma, yüzüme ,ellerime ,dirseklerime ve secdelerime karış karış karış herbi zerreciklerime.
Karış yalvarırım ey gözyaşım karışki ferahlık gelsin günahla kararmış yüreğime….
Kararmış tüm kalplere karış ey gözyaşı.
Tozlanmış rahlerede karış ey gözyaşı parlasınlar naftalin kokan çeyiz sandığında Kalmış seccadelerede , avuç dolusu duaların aminlerinede, karış ki temizle bizi gözyaşı
Ey gözyaşı !
Senki iklim bilmez mevsimlerin nadide çiçeğisin her dem açar her ateşi söndürür her Günahı giderirsin .
İhlası kat içlerimize göz bebeklerimize karışsın ey gözyaşı her bir zerreciklerimize.
Sıratı bilmeyen bu zalim nefislerimize bent ol cehennemden korkmayan Kahkalarımıza set ol ey gözyaşı.
Anlat bize kabiri, mezarı, sıratı ,mahşeri anlat bize ey Gözyaşı bildir bize zamanı ve mahşerdeki mizanı… Ya sol taraf ağır gelirse (hafızanAllah) ne yaparız biz anlat bize……………
Ağlat bizi ey gözyaşı.
Gerçeklere yumulmuş gözlerimizi ahireti unutmuş kalplerimizi hatırlat ağlat bizi Damda deve arayan İbrahim Ethem gibi ağlat ve göster gerçeği bize bizi..
Kirpiklerden damlayan aynalarda .
Hani Ebubekr bilmeden süt içmişti bir yudum da öğrendi helal olmadığını kustu ya Ciğerleri parçalanırcasına işte onu anlat bize helalin hesabını haramın azabını anlat Bize ey gözyaşı harama alışmış midelerimiz kussun gözlerimizden anlat.
Anlat bize pişmanlıkla çıktığında gözlerimizden aslında nasılda reyhan koktuğunu Anlatki öğrensin yüreklerimiz.
Başımızı koyduğumuz yastıkların gecelerde niye ıslandığını anlat ey gözyaşı.
Tutunamadığımız uykuları ve senli sevdaları aşkın hatrına anlat.

Okşayarak ak artık ne olursun batmasın artık kirpiklerim gözlerime.
Bir kerede olsa VEYSEL KARANİ gibi sürmek istiyorum seni yüzlerime ellerime yüreğime.

Ey gözyaşı!
Anlat artık gözlerime merhamet et.
Bulunduğun yerden bi an olsun çık yüreğimizi gözlerimizi serinlet.

Seni biliyorum aslında ey gözyaşı
Sen hiç bir zaman boşa düşmezsin.
Geldiğin yere geri dönmezsin.
Geri de bırak tüm günahlarımızı ufkumuzu aç.

Seni seviyorum ey gözyaşı.
Gönlüm senle dolu.
Her yanım sen kokuyor her y/anım sen.
Sende günahlarımı cehennem ateşini söndürecek kadar beni sev/sen!
Başka bişey istemem Rabbim den.

Ey gözbebeklerimin süsü hüznümün sevgilisi.

Ben seni anlatamamki ey gözyaşı
Sen bize seni anlat ve bizi ağlatarak anlat.

SENİ VERENİN HÜRMETİNE BİR SERİNLİKLE AK YÜREKLERİMİZE.

Ey insan, ‘üstün kerem sahibi’ olan Rabbine karşı seni aldatıp-yanıltan nedir?

 

Etrafınıza bir bakın… Görebildiğiniz yüzlerce canlı-cansız varlıktan başka göremediğiniz sayısız varlık vardır yeryüzünde.. Gökyüzü, toprak, ağaçlar, çiçekler, insanlar ve diğer canlılar… Göremediğiniz diğer yerleri düşünürsek; dağlar, denizler, göller…

Şimdi samimi olarak düşünürsek; tüm bu saydıklarımız neden ve nasıl var olmuştur? Mucizevi sistemlere sahip canlı ve cansız her şey, nasıl böyle kusursuz bir sistem içinde ve uyumla varlıklarını sürdürebilmektedir?İşte dünya, yukarıda saydığımız tüm detaylarıyla denizleri, gölleri, okyanusları, çiçekleri, ağaçları, dağları, canlıları ile birlikte insanın bu kulluk vazifesini yerine getirip getirmediğinin denenmesi için Allah’ın özel olarak yarattığı bir mekandır.
Bunların yanı sıra insanın dünya hayatı boyunca yaşadığı tüm olaylar, bulunduğu tüm mekanlar da kişinin dünyada yaşadığı imtihanın birer parçasıdır.

Bu imtihan ortamında insan, her an Allah’ın emir ve yasaklarını gözetmek ve Allah’ın rızasına uygun davranmakla yükümlüdür. Bu sorumluluğu yüklenmekten kaçınan, reddeden kişilerin ise, sonsuz azapla karşılık göreceklerine Kuran’da dikkat çekilir. Çünkü bu, Allah’ın bizlere verdiği nimetlere karşı nankörlük etmektir ve büyük bir hatadır.

 

 

 

Hükmün sahibi..